منجات
» سپاس خداوند را که با بخشش عطایای پیوسته و تکمیل نعمت های پی در پی اگر ایشان را از معرفت حمد خویش باز می داشت، همه در نعمت او مستغرق بودند بی آنکه شکر او را بجا آرند، و به فراخی از روزی او بهره مند می گشتند بی آنکه سپاس گذارند.

» و اگر چنین بودند از حد انسانی بیرون رفته ، از چهارپایان به شمار می آمدند، چنان که در کتاب محکم خود وصف ایشان کرد : « نیستند آنها مانند چهارپایان بلکه گمراهتر».

» سپاس خداوند را که خود را به ما شناسانید و شکر خویش را الهام فرمود و درهای معرفت را بر ما گشود که پروردگار خود را شناختیم و ما را به توحید خالص رهبری کرد و از انکار و شک دور داشت.

» سپاسی که تا زنده باشیم از سپاس گزاران او باشیم و چون عمر به پایان رسد ، سوی رضا و عفو او بشتابیم.

» حمدی که تاریکیهای عالم برزخ برای ما به سبب آن روشن گردد و راه رستاخیز را هموار سازد و جای ما را در موقف گواهان رفیع گرداند، روزی که هرکس پاداش رنج خویش را بیند و بر کسی ستم نشود، روزی که دوستان و بستگان به کار نیایند و کسی یاری کس نکند.

» حمدی که تا اعلاعلیین بالا رود و در نامه مرقوم گردد و نزدیکان بارگاه قدس بر آن گواهی دهند.

» حمدی که ما را از آتش دردناک الهی آزاد ساخته در پناه خدای کریم محفوظ دارد.

» حمدی که بدان نیک بخت شویم و در زمرۀ نیک بختان و دوستان او باشیم و در سلک کشتگان راه حق به شمشیر دشمنان محشور گردیم. « إنَّه وَلیٌ حمید»